آخرین نگاهم را به سایت همسریابی آغازی نو می اندازم
قهقه می زند، گویی به جنون رسیده است. رو به من می گوید: نمی دونم باید عذر خواهی کنم که زندگیت رو داغون کردم یا منتظر تشکر از طرفت باشم. اشاره ای به ورود به سایت همسریابی آغازی نو می کند و می گوید: از شر ابلیس نجاتت دادم. سرم را پایین می اندازم و می گویم: یاداوری ورود به سایت همسریابی آغازی نو قدیمی؛ حتی از دوباره زخم خوردن هم بدتره... آخرین نگاهم را به سایت همسریابی آغازی نو می اندازم و می گویم: جنگیدن بلد بودم، ارزشش رو نداشتی... آرام؟ آغازی نو همسریابی روزا ها عجیب نا آرام شده ام اما می گویم: جانم؟ چرا تلگرام همسریابی آغازی نو از طریق آغازی نو همسریابی با شیرین آشنا شد؟ آهی می کشم، ورود به سایت همسریابی آغازی نو سر باز می کنند.
آغازی نو همسریابی دوست صمیمیم بود
اسمش امیر بود. خواستگارم بود، تقریبا قبل از آغازی نو همسریابی اتفاقات. اون موقع هنوز عشق و دوست داشتن رو درک نکرده بودم. آغازی نو همسریابی دوست صمیمیم بود، همه جا فقط حرف رفاقت ما بود. با فهمیدن موضوع خواستگارم حس حسادت تموم وجودش رو گرفت. دقیقا شب قبل از خواستگاری عکسای من و همکلاسیم که با نامزدش بیرون بود رو فتوشاپ کرد، به طور کلی مثلا من تو همه ی عکسا با نامزد همکلاسیم بودم. به امیر نشونشون داد، اونم یه آدم ساده تمام دروغ های سایت همسریابی آغازی نو رو باور کرد. سایت همسریابی آغازی نو هم زندگی من و هم زندگی دوستم و خراب کرد. چون عکسارو نشون همکلاسیم داد اونم ازم متنفر شد و رفت یقه ی نامزدش رو گرفت...
اون هنوزم فکر می کرد که من با آغازی نو همسریابی رفاقت دارم
و اما سایت همسریابی آغازی نو اون هنوزم فکر می کرد که من با آغازی نو همسریابی رفاقت دارم و از طریق من می خواست به اون نزدیک شه. انگار بی خبر از اتفاقات بود. می دونی سخته از نزدیک ترین کست ضربه بخوری! نگاهم را بیرون سوق می دهم. از همون موقع قانون جدید واسه خودم وضع کردم! نفسی عمیقی می کشم و ادامه می دهم: همیشه بدترین ورود به سایت همسریابی آغازی نو از طرف نزدیک ترین آدم توی زندگیت رخ می ده... با مهربانی نگاهم می کند و دنده را جا به جا می کند. بیا تا آخر عمر آغازی نو همسریابی اتفاقات رو همین جا چال کنیم باشه؟
آغازی نو همسریابی یعنی زندگی
باشه چال کنیم... بی هوا می پرسم: نقش من آغازی نو همسریابی زندگیت چیه؟ می گوید: سازنده. چی می سازم؟ رویا هامو، زندگیمو، خوشبختیمو، حال خوبمو، خندهامو و خودمو... می خندم، می خندد و آغازی نو همسریابی یعنی زندگی... می گوید: به مامانت گفتی کجایی؟ نگاهی به ساعتم می اندازم و می گویم: گفتم می رم سینما؛ دیدی دیرم شد، باید ده خونه باشم و الان نه و نیمه. لبخند محوی می زند و می گوید: باشه، حالا گفتی با کی بیرونی؟ دوستم، البته دروغ نگفتما، آغازی نو همسریابی دوستمی ولی دوستیمون یه خورده حدش از دوست صمیمی هم بیشتره.
آغازی نو همسریابی روز ها عجیب خوشبختم...
می شه من تنها دوستت باشم؟ زیرلب می گویم: زور گوی خودخواه. همیشه از خوشبختی می ترسیدم و آغازی نو همسریابی روزها عجیب خوشبختم... به خانه می رسانتم و موقع رفتن می گوید: بگم مامانم زنگ بزنه؟ سکوت می کنم و سر پایین می اندازم. هنوز دو دلم اما... می تونیم پنجشنبه در خدمتتون باشیم. خندان نگاهم می کند و می گوید: چه خوشحال! پشت چشمی نازک می کنم و می گویم: نکه شما خیلی ناراحتی... خداحافظی می کنیم در خانه را که می بندم؛ برمی گردم پشت سرم مادرم را می بینم. مامان تو اینجا چی کار می کنی؟ سری از روی تاسف تکان می دهد می گوید: بچه نیستی که بهت بگم چی کار کن چه کار نکن، اما آبروم و آغازی نو همسریابی محل نبر. و بی توجه به من وارد خانه می شود.